Artretyzm – objawy i leczenie

Artretyzm, inaczej dna moczanowa, to przewlekłe schorzenie, które uważane jest za najczęstszą chorobę reumatyczną na świecie. Cierpią na nią przede wszystkim osoby starsze – zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Jak objawia się artretyzm, jakie są przyczyny tego schorzenia i w jaki sposób można je leczyć?

Załóż darmowe konto i znajdź pracę w charakterze opiekunki osób starszych

Artretyzm – co to za choroba?

Artretyzm jest chorobą niezwykle podstępną i często trudną do zdiagnozowania, przebiegającą z okresami wzmożonych napadów, a następnie remisji. Schorzenie to znane jest już od setek lat, jednak początkowo nazywano je „chorobą bogaczy”. Wynika to z faktu, że z problemami reumatycznymi zmierzali się wówczas przede wszystkim mężczyźni należący do klas wyższych – prowadzący siedzący tryb życia i nie stroniący od alkoholu oraz jedzenia. Obecnie na artretyzm cierpi około 1-4% osób żyjących w krajach wysoko rozwiniętych, a ryzyko zachorowania na dnę moczanową rośnie wraz z wiekiem.

Artretyzm jest schorzeniem charakteryzującym się nawracającymi stanami ostrego zapalenia stawów. W zależności od miejsca, w którym pojawia się zapalenie, wyróżnić możemy kilka rodzajów artretyzmu, m.in. podagrę (staw palucha), onager (staw kolanowy) oraz chiragrę (staw kolanowy). W każdym przypadku za zapalenie stawu odpowiedzialny jest podwyższony poziom kwasu moczowego w krwi. Jeśli mamy do czynienia z artretyzmem pierwotnym, zasadniczą rolę odgrywają tu geny i zaburzenia metabolizmu kwasu moczowego. Artretyzm wtórny związany jest natomiast ze stylem życia prowadzonym przez seniora, jak również chorobami przewlekłymi. Cierpią na niego także osoby stosujące dietę wysokobiałkową, nadużywające alkohol, niedbające o aktywność fizyczną, a także te zmagające się z białaczką, chorobami nerek oraz cukrzycą typu 2.

Artretyzm – jak się obawia?

Niestety, artretyzm jest chorobą, która nie wybiera. Dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn, chociaż to panowie zapadają na nią wcześniej, już około 40-60 roku życia. U kobiet pierwsze objawy mogą pojawić się dopiero po 65. roku życia, co spowodowane jest początkiem menopauzy i podwyższonym poziomem kwasu moczowego we krwi.

Początkowo artretyzm może przebiegać zupełnie bezobjawowo, jednak już pierwsze objawy mogą się okazać bardzo uporczywe dla seniora. Pojawia się wówczas nagły, silny atak bólu w obrębie danego stawu, a także zmniejsza się jego ruchomość. Bólom stawowym może towarzyszyć gorączka, dreszcze oraz ogólne osłabienie organizmu. Widocznym objawem artretyzmu jest także zaczerwieniona, ciepła skóra wokół stawu. Objawy te mogą utrzymywać się od kilku godzin nawet do 2 tygodni. Gdy atak dny moczanowej minie, pojawia się remisja, a my możemy mieć wrażenie, że pomoc lekarza nie będzie już konieczna. Aż do momentu, gdy ból powróci i stanie się jeszcze bardziej dokuczliwy.

Leczenie artretyzmu i profilaktyka

Jak widać, objawy artretyzmu można w łatwy sposób pomylić z innymi schorzeniami, takimi jak m.in. zapalenie stawów. Jako opiekunka osób starszych wiem, jak ważne jest, by seniorzy regularnie badali poziom kwasu moczowego we krwi. Samo leczenie artretyzmu polega u nich przede wszystkim na łagodzeniu objawów choroby i stosowaniu leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz moczopędnych, które pomagają w usunięciu nadmiaru kwasu moczowego z organizmu. Należy jednak pamiętać, że artretyzm to choroba nieuleczalna, a stosowane leki mogą jedynie pomóc naszym podopiecznym w zmniejszeniu częstotliwości pojawiania się ataków bólu.

Załóż darmowe konto i znajdź pracę w charakterze opiekunki osób starszych

Seniorzy zmagający się z artretyzmem potrzebują od nas szczególnej troski. Warto zadbać o ich regularną aktywność fizyczną, co pozwoli im zachować odpowiednią elastyczność stawów. Nie bez znaczenia pozostaje także dieta, która powinna być bogata w owoce, warzywa, produkty mleczne oraz kasze. Dbajmy o odpowiednie nawodnienie seniorów (co najmniej 2 litry płynów dziennie), co przyspieszy wypłukiwanie kwasu moczowego z organizmu. Zwracajmy również uwagę na to, by nasi podopieczni ograniczyli spożycie pokarmów zawierających puryny (m.in. herbata, mocna kawa, wywary mięsne, podroby, wędliny), które mogą przyczynić się do nasilenia objawów choroby.