Opieka nad dziećmi
Opieka nad osobami starszymi
Alergia wiosenna – jak sobie z nią poradzić?
Gdy wiosna budzi się do życia, niektórzy z nas skarżą się na gorsze samopoczucie. Nie mamy tutaj na myśli przesilenia wiosennego, a alergie wiosenne. Często są one mylone z przeziębieniem, a z racji tego, że cierpi na nie coraz więcej osób, wielu specjalistów określa je mianem chorób cywilizacyjnych. Jak rozpoznać i leczyć alergię?
Objawy alergii wiosennej
Najnowsze badania nie napawają optymizmem – coraz więcej osób cierpi na alergie. Uczulić może praktycznie wszystko – sierść zwierząt, ziarna pyłków roślin, substancje w kosmetykach, leki, jedzenie czy metalowe elementy w ubraniach bądź przedmiotach codziennego użytku. Najczęściej mówimy o alergii pokarmowej, kontaktowej (czyli skórnej) oraz wziewnej. Samym terminem alergia określamy reakcję układu immunologicznego po kontakcie z konkretnym, uczulającym daną osobę alergenem. Nasz organizm traktuje alergen jako coś szkodliwego i próbuje się przed nim obronić, stąd powstający proces zapalny.
Alergia wiosenna, która obniża samopoczucie tak wielu z nas, to alergia wziewna. Wywołują ją ziarna pyłków roślin. Za alergię wziewną odpowiadają także roztocza kurzu domowego czy zarodniki grzybów pleśniowych. Jakie są objawy tego typu alergii? Zwykle jest to kichanie, suchy kaszel, gorsze samopoczucie i rozkojarzenie, do tego łzawienie, pieczenie oczu oraz nieżyt nosa. Katar sienny ma postać wodnistej wydzieliny, niektóre osoby skarżą się również na świąd nosa. Niekiedy u alergików może pojawić się także wysypka skórna, pokrzywka. Jak widać, alergię wiosenną można pomylić z innymi chorobami i schorzeniami, jak chociażby przeziębienie czy zespołem suchego oka. To, co ją odróżnia od przeziębienia, jest brak gorączki. Alergia wiosenna u dzieci ma takie same objawy, jak u dorosłych.
Alergia wiosenna - jak leczyć, aby o niej zapomnieć?
Warto pamiętać, że nieleczona alergia może prowadzić do rozwoju astmy. Aby mieć pewność, na co jesteśmy uczuleni, należy udać się do alergologa, który wykona odpowiednie testy skórne lub z krwi. Ustalenie alergenu/alergenów pozwala na właściwe dobranie leków dla pacjenta, jak i jest cenną wskazówką dla alergika, który wie, czego musi unikać. Niektóre osoby decydują się na odczulanie (immunoterapia alergenowa). Sam proces jest długi, jednak pozwala zapomnieć o alergii na kilka lat. Niestety, leczenie nie umożliwia na całkowite wyleczenie alergii.
W przypadku alergii wiosennej warto na bieżąco sprawdzać kalendarz pylenia roślin – czas pylenia poszczególnych alergenów może być różny w danych regionach Polski i zależy od warunków atmosferycznych. Przykładowo w maju zazwyczaj pylą jeszcze brzozy, rozpoczyna się również okres pylenia traw. Największe stężenie pyłków notuje się rano w godzinach ok. 7-8 oraz po godzinie 18. Alergicy powinni unikać spacerów o tych porach.
Rady dla alergików
Gdy pyli uczulający nas alergen, podczas wyjść z domu warto zaopatrzyć się w okulary i czapkę, a po powrocie wziąć prysznic i umyć włosy. Należy również częściej oczyszczać śluzówkę nosa. Dobrym pomysłem jest zadbanie o nawilżenie powietrza w domu. Jeśli nie wiemy, co nas uczula, róbmy notatki. Opisujmy w nich objawy, a także to, z jakimi potencjalnymi alergenami mieliśmy styczność w danym dniu. Takie zapiski stanowią cenną wskazówkę dla lekarza.
Zwykle alergicy muszą unikać nie jednego, a kilku alergenów. Podatność na alergie może zwiększyć się również z wiekiem, chodzi na przykład o uczulenie na nikiel. Aby uniknąć alergii kontaktowej, warto zwracać uwagą na skład ubrań i rodzaj kosmetyków oraz chemii domowej. Polecane są ubrania z naturalnych tkanin, stosowanie łagodnych środków do sprzątania (mogą być własnej receptury) oraz kosmetyków. Do tego regularne sprzątanie i zmienianie pościeli. Aby ograniczyć pojawianie się kurzu, lepiej przechowywać rzeczy, ozdoby czy książki nie na klasycznych, otwartych półkach, a schowane w szafach z szybkami. Osoby uczulone na jad owadów powinny zapytać lekarza o receptę na strzykawkę z adrenaliną. Jest ona niezastąpiona w przypadku wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego nie tylko po ukąszeniu owadów, ale i m.in. po przypadkowym zjedzeniu uczulającego daną osobę pokarmu.